__________________________________________________________________________________
Θά 'ρθω: όταν
"αγάπη" θα φωνάζουν τον
παλμό το θεό την
αγάπη θά 'ρθω
με δεκάδες πανσέληνους με μύρια
άστρα θε να 'ρθώ να
χωθώ να πλουμίσω μ' ασημιά
το κρεβάτι σου στα
λευκά να ντύσω την
ψυχή σου να κυλιστώ
μες στα σεντόνια σου και
μες στην ηδονή σου κι εσύ
"πάρε με" να φωνάζεις
"μαζί σου
στους ανείπωτους
κόσμους σου στους
αθέατους πάρε με
κόσμους στους φόβους
στους πόνους στους
πειρασμούς σου στων
αγγέλων σου τις δαγκωνιές στων
δαιμόνων σου τις ιαχές πάρε
με" θα φωνάζεις
θα φωνάζεις θα
ριγείς ώσπου
κατακόκκινα να γίνουν τα
σεντόνια σου και μαύρο
τριαντάφυλλο θεριό ν' ανθίσει στο
γυμνό εργοτάξιο του δικού
μου ονείρου.
Μόνον τότε θε να 'ρθώ:
όταν "αγάπη" θα
φωνάζουν τον
παλμό το θεό την
αγάπη
αγάπη μου...
_____________________________________________________
Το ποίημα και η φωτογραφία είναι από το προσωπικό blog parmoimeme της Νικολέττα Σίμωνος.