.jpg) |
| wikimedia.org |
Τα λευκά περιστέρια
τα ματώνουν οι φοινικιές
που δεν άφησαν ούτε ένα πράσινο φύλλο
να γλιστρήσει στο σώμα τους
τα βουλιάζει ο καημός
και τα πνίγει η θάλασσα,
όταν βαραίνει τα βαραίνει το βλέμμα τους
και οι στίχοι τους μουλιάζουν με δάκρυ!
Ποιητή ,δεν έχει καράβι για σένα
ναυλωμένο η χώρα
δε σου μετράει με εκτάρια τη ρίμα
την ύπαρξή σου την αγνοεί
μόνο τους στίχους σου απαγγέλλει
να δείξει ότι κλαίει μαζί σου
όταν θα σε στέλνει
από τον Άννα στον Καϊάφα
και θα σε ανταλλάσσει με Βαραβάδες
Κι ίσως του θέω τη σημασία να αγνοεί
μα να διατρέχει το Νείλο
με ποταμόπλοια το είδαμε
και πέρα από Ωκεανούς να χαράζει
τους κανόνες του ολέθρου!
Κάποτε τα λευκά περιστέρια
θα μιλούν μεταξύ τους με λόγια
σαν τον ψίθυρο της ελευθερίας
πίσω απ'το πέλαγο οι άνεμοι
θα λένε τους στίχους τους
και τα πουλιά μουσική θα τα κάνουν
και μ'ένα ρόδι που θα σπάζουν
στα δύο τα ράμφη τους
τα χείλη τους να βάψουν με έρωτα
κι η ζωή τους να μοιράζει
την απλωσιά τ’ουρανού
μακριά απ' τις γεωμετρίες
που μετράν τις αντοχές των θνητών!
Κάποτε τα λευκά περιστέρια
θα έχουν το χρίσμα του ποιητή
χωρίς να φοβούνται τη γήρανση
όπως η «Αλεξάνδρεια»!
Τα λευκά περιστέρια
«είναι η ομορφιά και η αθωότητα»
όπως είπε
κι ο ποιητής των κυμάτων!
___________________________________________________________________________________
ΤΑ ΛΕΥΚΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ
Στο Δημήτρη Καΐκη
Θεόδωρος Σαντάς,Θεσσαλονίκη 3-10-2013
___________________________________________________________________________________
Να ευχαριστήσω ιδαιτέρως τον κύριο Θεόδωρο Σαντά που χαρίζει τα ποιήματά του στο blog "'Ελληνες ποιητές στο διαδίκτυο" καθώς και στη σελίδα μας στο facebook.
___________________________________________________________________________________