 |
| Κώστας Γεωργουσόπουλος |
Έτσι καθώς μας κοιτάξεις
με το βλέμμα στο άπειρο...
ξοδεύεις τον ήλιο σου
για τον πικρό και αέναο
Θρήνο της Αντιγόνης
να απαλλάξεις τον Έλληνα
απ’το μαρτύριο του Σίσυφου!
Πατρίδα μου, πατρίδα μου
βαθαίνω στη σιωπή σου
όνειρο μες στο όνειρο
και κλάμα στη βροχή σου.
«Στο χωριό της γλώσσας μου
τη Λύπη τη λένε Λάμπουσα»
έτσι μας είπε ο ποιητής
κι εσύ καθώς μας κοιτάζεις
«χίλια μύρια κύματα
μας ταξιδεύουν στο Αϊβαλί»
Κι όπως μας διεμήνυσε
ο «Γλάρος του Άντον»
στον άνθρωπο
«Όλα πρέπει να είναι ωραία
το πρόσωπο, το ντύσιμο
η ψυχή και οι σκέψεις»
κι η τέχνη να γράφεις
είναι η τέχνη να συντομεύεις
Θα σιωπήσω λοιπόν
έτσι καθώς μας κοιτάζεις
και θυμώνεις για το άδικο
ποιητή της «μίμησης πράξεως
σπουδαίας και τελείας»*
λέγοντας κάτι κι εγώ.
Ό,τι κρατιέται ολόρθο στη θύελλα
είναι το δικό σου τραγούδι
το δικό σου το φως
να επιτελεσθεί επιτέλους
η ποθούμενη κάθαρση !
____________________________________________________________________________________
ΚΑΘΩΣ ΜΑΣ ΚΟΙΤΑΖΕΙΣ
Στον Κώστα Γεωργουσόπουλο
Θεόδωρος Σαντάς, Θεσσαλονίκη 13-11-2013
____________________________________________________________________________________
Ορισμός της τραγωδίας κατά τον Αριστοτέλη
"Ἐστὶν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδὼν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι’ ἀπαγγελίας, δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν"
(Αριστοτέλης, Ποιητική)
Δηλαδή: η τραγωδία είναι μίμηση (=παράσταση επί σκηνής) μιας σημαντικής και ολοκληρωμένης πράξης(τελείας)
η οποία έχει κάποια ορισμένη διάρκεια (μέγεθος ἐχούσης)
με λόγο ποιητικό
τα μέρη της οποίας διαφέρουν στη φόρμα τους,
παριστάνεται ενεργά και δεν απαγγέλλεται,
προκαλώντας τη συμπάθεια(ἔλεος) και το φόβο του θεατή τον λυτρώνει (κάθαρσιν) από παρόμοια με τους ήρωες ψυχικά συναισθήματα(παθήματα).
Ορισμός της τραγωδίας κατά τον Αριστοτέλη
"Ἐστὶν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδὼν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι’ ἀπαγγελίας, δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν"
(Αριστοτέλης, Ποιητική)
Δηλαδή: η τραγωδία είναι μίμηση (=παράσταση επί σκηνής) μιας σημαντικής και ολοκληρωμένης πράξης(τελείας)
η οποία έχει κάποια ορισμένη διάρκεια (μέγεθος ἐχούσης)
με λόγο ποιητικό
τα μέρη της οποίας διαφέρουν στη φόρμα τους,
παριστάνεται ενεργά και δεν απαγγέλλεται,
προκαλώντας τη συμπάθεια(ἔλεος) και το φόβο του θεατή τον λυτρώνει (κάθαρσιν) από παρόμοια με τους ήρωες ψυχικά συναισθήματα(παθήματα).