 |
| static.pblogs.gr |
Αυτά τα τραγούδια σου που τραβάνε βαθιά
που κολυμπάνε σε άλλους ουρανούς...
αυτά θα κρατήσω
να μπορώ να μιλώ για μια αγάπη
ως τον παράδεσο!
Κι είναι ακόμα νωρίς
τα Καλοκαίρια κρατάνε στο νότο πολύ
μα εμείς σ'ένα μήνα θα περάσουμε
στο Φθινόπωρο επίσημα
κι οι μέδουσες απ'τον Αύγουστο
θα μου στερήσουν τις θάλασσες!
Αυτά τα τραγούδια σου που γέννησαν γαλαξίες
αυτά θα κρατήσω
να μπορώ να σου γράφω ποιήματα
να μπορώ σαν ακυβέρνητο πλοίο
να πηγαίνω εκεί που με πάει η ποίηση
εκεί που υπάρχεις κι εσύ
κι ένα σου τριαντάφυλλο
ανθίζει ανάμεσα στις φοινικιές και για μένα
την ώρα που τα τζιτζίκια
μπορούν ακόμα και με ζαλίζουν τα μεσημέρια
να ξεχνώ την τελευταία νεροποντή
να μπορώ να θυμάμαι τα Καλοκαίρια μας
τα σκορπισμένα στα συναξάρια
των αγαπημένων που έφυγαν
και μας λείπουν,πολύ μας λείπουν
κι η ποίηση ευτυχώς που έχει τον τρόπο
να λυτρώνει τη μοναξιά και το δάκρυ μας!
Αυτά τα τραγούδια σου
που σε κράτησαν όρθια ,αυτά θα κρατήσω
να μπορώ να συνεχίσω να σου γράφω ποιήματα
Το ξέρεις όμορφο λουλούδι της γης κι εσύ
όλοι οι ποιητές κρύβουν μέσα τους μοναξιά
κι ας είναι γύρω τους χίλιοι
να μπορούν να έχουν το δικό τους ουρανό
τα δικά τους χρώματα
σ'ένα σύστημα που εξοβελίζει την ποίηση!
__________________________________________________
Θεόδωρος Σαντάς
__________________________________________________
__________________________________________________
.jpg)