____________________________________________________________________________________
[...τι όμορφος γίνεσαι
με τις θριαμβευτικές ανάσες σου την νύχτα.
Φως,
υπερμεγέθης τροχιά παλμών
στο κέντρο ακριβώς της γης μου.
... Ανεβαίνω
σε αστέρια υγρά,
κι από εξορία σε μαύρο σκοτάδι
δαγκώνω πλανήτες
με όλη την επισημότητα ,
να μην έχει τέλος η αναπνοή...]
με τις θριαμβευτικές ανάσες σου την νύχτα.
Φως,
υπερμεγέθης τροχιά παλμών
στο κέντρο ακριβώς της γης μου.
... Ανεβαίνω
σε αστέρια υγρά,
κι από εξορία σε μαύρο σκοτάδι
δαγκώνω πλανήτες
με όλη την επισημότητα ,
να μην έχει τέλος η αναπνοή...]
____________________________________________________________________________________
Η φωτογραφία και το ποίημα είναι από το χρονολόγιο της Ειρήνης Καραγιαννίδου στο facebook.
____________________________________________________________________________________