 |
| s-media-cache-ak0.pinimg.com |
Στο όνειρό στέκεις
αναλλοίωτη.Κορμί της
νύχτας,ζαφειρένιο.
Σάρκα που έσταζες στα ...
χέρια μου,ένα κερί
μαλαματένιο.Και έκαιγες,
τρεμάμενη,μιας ηδονής
ελπίδα,του πόθου νάμα,
κι έγινες του έρωτα,
μοναδική πυξίδα.
Και τα σεντόνια έγιναν,
πανιά,σε μια γαλέρα,
και άνοιξαν,απλώθηκαν,
μιας στιγμής ανάσα,
σ ένα ταξίδι ατέλειωτο,
μες στου βυθού τα φύκια.
Γοργόνα εσύ,ναύτης εγώ,
δυο άστρα δυο φεγγάρια,
να σκίζουμε τον έρωτα,
του πάθους δυο λιοντάρια.
_________________________________________________________________
5 Οκτωβρης 2014
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΟΙΛΗΣ
__________________________________________________________________
Το ποίημα και η εικόνα είναι από το χρονολόγιο της Ελένης Σέττα στο
facebook.com
__________________________________________________________________
Το ιστολόγιο "ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ" δεν ευθύνεται για τυχόν λάθη.
Τα ποιήματα δημοσιεύονται όπως ακριβώς τα δημοσιεύουν οι εκάστοτε ποιητές στη σελίδα "ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ".
Σας ευχαριστούμε.