 |
| Xaris-Agia Eleousa, Mirtia, Aitoloakarnania, Greece |
Στης αυγής τις στάλες ,χρώματα άφησα
και πατρίδας ήλιο, μόνο κράτησα.
Στης μυρτιάς το φύλλο, δάκρυ κύλησε
δυοσμαρίνι, μέντα, ρόδο μύρισε!
Στον αιώνα , άσπροι φίλοι με δικάσανε
ψεύτες και αγύρτες, ουρανούς μου τάξανε.
Ποιο ποτάμι με κυλάει, μες στη φλέβα του ...
και πατρίδας ήλιο, μόνο κράτησα.
Στης μυρτιάς το φύλλο, δάκρυ κύλησε
δυοσμαρίνι, μέντα, ρόδο μύρισε!
Στον αιώνα , άσπροι φίλοι με δικάσανε
ψεύτες και αγύρτες, ουρανούς μου τάξανε.
Ποιο ποτάμι με κυλάει, μες στη φλέβα του ...
κι η καρδιά μου είναι κρύα ,σαν την πέτρα του.
Προδομένα όνειρα, κλαίει ένας λαός
και ζητάει ελπίδα και ζητάει το φως.
Πώς να ημερώσω, άδειασε η ψυχή
χύθηκαν τα λόγια ,έμεινε η σιωπή.
Θεόδωρος Σαντάς___________________________________________________________________________________
Προδομένα όνειρα, κλαίει ένας λαός
και ζητάει ελπίδα και ζητάει το φως.
Πώς να ημερώσω, άδειασε η ψυχή
χύθηκαν τα λόγια ,έμεινε η σιωπή.
___________________________________________________________________________________