 |
| Ο πίνακας είναι του Μιχάλη Κόκκινου |
____________________________________________________________________________________
"Γυναίκα πρωτόγονη, βαθιά ρίζα,
γη είσαι και μαραζώνεις,
κι ίσως αυτή είναι η γη
που κρατά και μαραζώνει κι εμένα.
Φύση, εσύ που μίλησες κι έδειξες το δρόμο,...
διαφύλαξε, προστάτεψε την Αγάπη,
μη την νανουρίσει και την σκεπάσει τ΄αύριο.
Χάρισέ μου το ξίφος και υπόσχομαι
να λαμπρύνω τ' όνομά της."
____________________________________________________________________________________γη είσαι και μαραζώνεις,
κι ίσως αυτή είναι η γη
που κρατά και μαραζώνει κι εμένα.
Φύση, εσύ που μίλησες κι έδειξες το δρόμο,...
διαφύλαξε, προστάτεψε την Αγάπη,
μη την νανουρίσει και την σκεπάσει τ΄αύριο.
Χάρισέ μου το ξίφος και υπόσχομαι
να λαμπρύνω τ' όνομά της."
O πίνακας και το ποίημα είναι από το χρονολόγιο της σελίδας του ζωγράφου Μιχάλη Κόκκινου στο facebook.
____________________________________________________________________________________