Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου

 
____________________________________________________________________________________
 
Και τώρα θα βγάλω τα ρούχα της γιορτής..
Αυτά που φόρεσα για να σ’ αρέσω..
Εσύ τα διάλεξες..
Εσύ με έντυσες..
Εγώ δοκίμαζα εμένα.....
Αν .. αυτή η γιορτή με χωράει..
Μη περισσέψω σαν τις άλλες φορές..
Μη κρέμονται τα κομμάτια μου απ’ έξω..
Και την ώρα που στροβίλιζα τα δικά σου ‘’θέλω’’..
Την ώρα που ο τσαλακωμένος μου εαυτός..
με κοιτούσε απ’ το πάτωμα κραυγάζοντας..
‘’Βγάλτα’’.. ‘’Δεν σου πάνε’’…
Τα φώτα της χαράς..σιώπησαν..
Άργησα πάλι να ντυθώ.. τα ‘’θέλω'' των άλλων..
Άργησα πάλι να γίνω το ξέφτι μιας ντυμένης γιορτής..
Κι έμεινα ξανά με τις δικές μου..
Τις χιλιοφορεμένες τις τρύπιες, τις ποδοπατημένες μου επιθυμίες..
Καλύτερα έτσι..!
Μου το ‘πε και ο πεσμένος εαυτός μου απ’ το πάτωμα..
κλείνοντας μου πονηρά το μάτι..
Αυτός με ξέρει..!
____________________________________________________________________________________
 
Η φωτογραφία και το ποίημα είναι από το χρονολόγιο της Κωνσταντίνας Σταθακοπούλου στο facebook
____________________________________________________________________________________