Τη ζωή μου σαν Παιχνίδι ,
Έγραψα σαν παραμύθι .
Άλλα το μυαλό μου θέλει
κι' άλλα η ζωή μου φέρνει .
...
Τα παλεύω χρόνια τώρα
και με Ήλιο και με μπόρα .
Την Αγάπη αναζητούσα ,
σαν αυτήν' αι που ποθούσα .
Πως μου παίζεις ρε ζωή ,
με σειρήνες μουσική ?
Δεν είμαι εγώ Ο Οδυσσέας ,
που' ταν αρχηγός παρέας .
Εσένα Αγάπη μου γυρεύω ,
μέσα στην Καρδιά Να σ' έχω !
Στου μυαλού τα μονοπάτια ,
Σε Κοιτώ Γλυκά μου Μάτια ,
Με τα' αστέρια συντροφιά ,
ψάχνω για παρηγοριά .
Που είσ' Αγάπη μου γλυκιά ?
Να σε γεμίσω με φιλιά .
Με λουλούδια της ψυχής ,
με τα κρίνα της ζωής .
Χάνομε με την σκέψη σου ,
Μεθώ στην θύμησή σου ,
Έναν μεγάλο Έρωτα ,
να πέρναγα μαζί σου !
Στο περιβόλι της χαράς ,
να σου έπιανα το χέρι .
Για να σε πάω Αγάπη μου ,
σε φωτεινό αστέρι !
Εκεί θα Τρέμουν οι Καρδιές ,
από μεγάλο Πόθο ! !
Θ' Αναστενάζεις , μ' Έρωτα ,
Ψυχή θα λες '' Το Νιώθω " !
___________________________________________________________________________________
Η φωτογραφία και το ποίημα είναι από το χρονολόγιο του Νίκου Στοφορου στο facebook.
___________________________________________________________________________________