Τα ψάρια στέκονται βουβά μέσα στο χρώμα της/
Κι η σμέρνα μες στον ύφαλο γεννοβολάει το πτώμα της/
Κι όλα τα κύματα της γης εξαφανίζονται/
Οι θάλασσες ισιώνουνε κι οι άνθρωποι θερίζονται/
Κι αυτοί οι αστερισμοί μπλέκονται και συμπλέκονται/
Αρκούδα κι αετός που αντιμέτωποι έρχονται/
Και κάθε που συμβαίνει αυτό οι πόλοι σείονται/
Ξερόνησα γεμίζουνε και κοινωνίες διαλύονται/
Κι όταν χτυπάει αυτή η αρκούδα όλα ισόπεδα/
Κι οι γύρω αστερισμοί διαλέγουνε στρατόπεδα/
Κι όταν ορμάει ο αετός χιλιάδες χρώματα/
Λαοί μετακινούνται και εκείνη γεμίζει πτώματα/
Και ξεφτιλίζονται άνθρωποι ενώ πεθαίνουνε/
Και όσα σήμαιναν τα λόγια δε σημαίνουνε/
Αυτή ειν’ η ώρα που οι φονιάδες δε δικάζονται/
Εμφύλιοι ετοιμάζονται και κοινωνίες διχάζονται/
Και σαν κορμιά την αλήθεια διαμελίζοντας/
Είναι λαοί που φασίζουν αποφασίζοντας/
Αυτήν την ώρα τα λεφτά φεύγουν σφυρίζοντας/
Ο αετός ουρλιάζει κι η αρκούδα κοιτάει γρυλίζοντας/
Τυφώνες και σεισμοί και δυο αστερισμοί/
Στέκονται απέναντι μαντεία που τα ρίχνουν χρησμοί/
Αυτή είν’ η ώρα που χωρίζεται ο καρπός από τη φλούδα/
Κι η ώρα που παλεύει ο αετός με την αρκούδα/
Πολέμοι και λιμοί, σαν ήρωες σα δειλοί/
Η ώρα έφτασε κι ακόμα δεν το πήρες γραμμή/
Αυτή είναι η ώρα που φορτώνουν τη Λάρισα και τη Σούδα/
Η ώρα που παλεύει ο αετός με την αρκούδα/
Αυτή είν’ η ώρα που σπίτια ισοπεδώνονται/
Που στρατηγοί δοξάζονται και άνθρωποι σκοτώνονται/
Αυτή είν’ η ώρα που όλα επιβεβαιώνονται/
Που σάλπιγγες ουρλιάζουνε και ιππείς ελευθερώνονται/
Και όλοι οι γυάλινοι δέκτες εκπέμπουν ψέμματα/
Κι οι αποδέκτες αποκτούν τα πιο σκληρά τους βλέμματα/
Και βγαίνουνε γενιές που όλο ευνουχίζονται/
Που δύσκολα φαντάζονται, δύσκολα οραματίζονται/
Κι όπως ο αετός χτυπάει από πάνω της/
Αυτή η αρκούδα περιμένει μες στο πλάνο της/
Αυτή είν’ η ώρα που ο θάνατος φτάνει εδώ/
Κι αυτοί οι δυο δικαστές σχίζουνε χώρες στα δυο/
Κι είναι παιδιά που γεννιούνται μέσα στον πόλεμο/
Αυτή τον πιάνει απ’ τα φτερά κι αυτός την πιάνει απ’ το λαιμό/
Στρατοί, σημαίες, φέρετρα και μετάλλια/
Ζούγκλες εξαφανίζονται κι ανάβουν τα μυδράλια/
Κι αυτή η μάχη όλο αρχίζει ξανά/
Ο λέοντας όλο μικραίνει κι ο σκορπιός ξεκινά/
Γι’ αυτό εξοπλίζουν τη Λάρισα και φορτώνουνε τη Σούδα/
Γιατί εδώ παλεύει ο αετός με την αρκούδα/