 |
| Artdigital Chryssa Velissariou |
__________________________________________________________________
κάγκελα η τριανταφυλλιά
μου και την κοιτώ.
Ποιος θα εμπόδιζε
τα ρόδα μου ν' ανθίσουν
ένθεν και ένθεν;
Αυτοκατηγορούνται
και νομίζουν πως φταίνε
που είναι έτσι χώρια.
Ο ουρανός και τα
πουλάκια επικροτούν
το παράπονο.
"Πώς τολμήσατε
ρόδα να λάμψετε και
έξω απ' το φράκτη;"
Οι ρίζες κι η γη
τίποτε όμως δεν ακούν
και συνεχίζουν.
Αυτές ξέρουν να
γεννούν ομορφιά κι ό,τι
ξένο να τ'αγνοούν.
Είναι αβέβαιο κι αν
πρόσεξαν καν την μοιραία
την απόδραση.
Απ' τη φυλακή
κανείς δεν ξέφυγε όλα,
δουλεύουν ρολόι.
Κανείς δεν ρωτά,
γιατί σήμερα έπεσαν
κάποια πέταλα.
Κανείς δεν τους λέει
πως στη λήθη θα χαθούν
σαν πέσουν στη γη.
Κάθε αυγή γεννά
καινούργιες στιγμές και νέες
ερμηνείες της ζωής.
Κάθε δειλινό
κεντά παραξενιές στον
καμβά όσων ξέρεις.
Περιγράφονται
όλα άραγε ενιαία ή όπως
διδαχτήκαμε;
Ποιους περιορισμούς
στη σκέψη δεχτήκαμε,
πόσες αρνήσεις;
Είμαστε ο ένας του
άλλου η φυλακή, κι οι ίδιοι
εντός μπήκαμε
αυτοέγκλειστοι απ'
τα γεννοφάσκια σε μια
πλαστή ελευθερία.
Ένα μυρμήγκι
στη ρίζα διαλάλησε
το νέο φιρμάνι:
"Ακούσατε θεοί
κι ανθρώποι, μεθούν
τα λουλούδια
και τα κάγκελα
κι η γη κι ο ουρανός καμιά
φορά μεθούνε.
Κι απ' αγάπη όταν
μεθούν, ξεχνούν πως είναι
δεσμοφύλακες.
Αφού κι η ίδια τους
η ύπαρξη έτσι θα 'χανε
κάθε νόημά της".
_________________________________________________________
(c)ΧρύσαΒελησσαρίου2015
_________________________________________________________
Το ιστολόγιο "ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ" δεν ευθύνεται για τυχόν λάθη.
Τα ποιήματα δημοσιεύονται όπως ακριβώς τα δημοσιεύουν οι εκάστοτε ποιητές στη σελίδα "ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ".
Σας ευχαριστούμε.