 |
| 100ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ-Σύνδεσμος στο facebook.
____________________________________________________________________________________________________
Κι ως πέφτουν οι σκιές του δειλινού
Αρχίζουν ν’ αναδεύονται οι μνήμες
Εκείνες που, σε πείσμα του φονιά
Του χρόνου, συνεχίζουν ν’ ανασαίνουν
Και είναι κάθε ανάσα μια μομφή
Ενάντια στον ληστή και τον κουρσάρο
Που άπλωσε στην Κόρη του Φωτός
Ανόσιο και βέβηλο το χέρι
Πληθαίνουν οι ανάσες κι οι φωνές
Ενάντια σ’ εκείνους που πασχίζουν
Τη δίκαιη κατάρα των θεών
Στης λήθης τον Καιάδα να συντρίψουν
Η Κόρη αφουγκράζεται. Σιωπά.
Το Φως, που την εγέννησε, προσμένει
Να γίνει βέλος, ξίφος, κεραυνός
Και να ’ρθει από τα βάθη των αιώνων
Ν’ ανοίξει μονοπάτι αστρινό
Ανάμεσα σ’ ομίχλες και κουρσάρους
Και μέσα σ’ ιαχές θριαμβικές
Τα βήματά της πίσω να γυρίσει
Στη Χώρα του Φωτός
Η συμμετοχή της Αποστολοπούλου-Αναστασίου Βάσως με το ποίημα "Η κόρη του φωτός"στη δράση
|