Μοναξιά... πως διψάς!-ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΩΑΝΝΟΥ

____________________________________________________________________________.
 
... Τόσα πολλά...
Πως χωράνε σ' αυτό το μυαλό...
Χρειάζομαι οξυγόνο...
Breath in... Breath out...
Ρυθμικά...
Ν' αδειάσω χώρο για να το γεμίσω...
Τύψεις για όσα κάνω για μένα ,
αφήνοντας πίσω τους άλλους..
Τύψεις για όσα κάνω για τους άλλους,
αφήνοντας πίσω εμένα...
Μια καλή...
Μια ανάποδη...
Τελειωμό δεν έχει...
Κάθε μέρα
το ίδιο ηλιοβασίλεμα
με διαφορετικές αποχρώσεις...
Μικρές αποκλίσεις,
αλλά τόσο ...διαφορετικά τα χρώματα.
Βλέπω τα χρώματα του Ήλιου μου,
νιώθω την ζεστασιά του,
μα είναι μίλια μακριά...
Και τραγουδώ:

Έφυγες, πάει πια καιρός...
Ποιος ειν' εχθρός;
Ποιος φίλος θα γίνει;
Τώρα οι μέρες γίναν μάχες...
Μου σώθηκαν οι Αγάπες...
Μοναξιά...
Πως διψάς!
Μοναξια πως φοβάσαι!
Πρώτα ζητάς των άλλων τα φιλιά
κι ύστερα λες πως δε θυμάσαι...
Ένα όνειρο τι λέει;
Κάποια αλήθεια σιγοκαίει.
Κάποια Αγάπη σου θυμίζει η ζωή πόσο στοιχίζει...
Πως τα χέρια να ενωθούν;
Το κύμα τα ξεπλέκει.
Πως τα μάτια να χορτάσουν;
Ερημιά τα ξεραίνει!
Μοναξιά...!
Πως διψάς...

στίχοι τραγουδιού Θεοδοσία Τσάτσου
 
____________________________________________________________
 
Το ποίημα και το τραγούδι υπάρχουν στο χρονολόγιο-στο Facebook-της Κυριακής Ιωάννου
____________________________________________________________