__________________________________
Κι έγινα σε μια νύχτα αιωνόβιος,
καθώς κυλιόσουν μέσα μου αγάπη.
Αμ τι θαρρείς πως είναι ο χρόνος; Αίμα;
Ψέμα είναι, τρυφερό, της μια στιγμής.
Τυφλό, σαν τον τυφλό το ρολογά
που σκάρωσε το σύμπαν
κι ύστερα άραξε φαρδύς πλατύς
ανάμεσα στο τίποτα και στ’ άπειρο,
κοιτώντας δίχως μάτια
την ομορφιά της ύπαρξης.
Έτσι ακριβώς,
όπως εγώ κοιτάω εσένα
από το φως σου απλά τυφλός,
αιώνιος σφυγμός στης μιας νυχτός
σε βίο που διαστέλλεται,
σαν σύμπαν δίχως άκρα.
Μια νύχτα μόνο!
Πόσο μεγάλος που είναι
της ψυχής ο χρόνος,
καθώς το σώμα της γεννά,
την ώρα που κυλιέται αφανέρωτα
στον έρωτα,
καθώς οδεύει απ' το παν στο πουθενά!!!
__________________________________________
ΓΙΩΡΓΗΣ ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ
Από την "ΚΑΘ' ΟΔΟΝ"