___________________________________________________________________________
Πάλι κι’ απόψε το φεγγάρι,
παίζει στα σύννεφα κρυφτό,
είπα… η νύχτα θα με πάρει ...
και στις σκιές θα ξεχαστώ.
Μα δεν μ’ αφήνει η μελωδία,
π’ ακούγεται εδώ και ώρα,
ούτε η δική μας ιστορία,
που δεν σ’ ενδιαφέρει τώρα.
Μ’ έχεις προδώσει άνευ λόγου,
αίμα σταλάζει η καρδιά μου,
σ’ ένα παιχνίδι παραλόγου,
σ’ ακολουθώ στην μοναξιά μου.
Παρ’ όλα αυτά όμως εγώ,
ακόμα ελπίζω μια συγγνώμη.
Άγρυπνη εδώ μοιρολογώ,
καρτερικά ν’ αλλάξεις γνώμη.
παίζει στα σύννεφα κρυφτό,
είπα… η νύχτα θα με πάρει ...
και στις σκιές θα ξεχαστώ.
Μα δεν μ’ αφήνει η μελωδία,
π’ ακούγεται εδώ και ώρα,
ούτε η δική μας ιστορία,
που δεν σ’ ενδιαφέρει τώρα.
Μ’ έχεις προδώσει άνευ λόγου,
αίμα σταλάζει η καρδιά μου,
σ’ ένα παιχνίδι παραλόγου,
σ’ ακολουθώ στην μοναξιά μου.
Παρ’ όλα αυτά όμως εγώ,
ακόμα ελπίζω μια συγγνώμη.
Άγρυπνη εδώ μοιρολογώ,
καρτερικά ν’ αλλάξεις γνώμη.
_________________________________________________________________________
Η φωτογραφία και το ποίημα είναι από το χρονολόγιο της Ελένης Σέττα στο facebook.
_________________________________________________________________________