_______________________________________________________________________________
Στα μάτια τον κοίταξες κι απάντηση
δεν πήρες,
τα πουλιά ολόγυρα διέγραφαν κύκλους
στο άλλοτε σπίτι της αγάπης μας
κι η ξεγνοιασιά που άλλοτε μας πλημμύριζε
ήταν απούσα,
η έγνοια,είχε διαβει το κατώφλι της σκέψης μας,
οι πόθοι μικροί τυμπανιστές,
δεν μας συνόδευαν πια
σε κρεβάτια ηδονής
και μακριά ακούγονταν τραγούδια λύπης ...!
Δέε ξέρω, εάν δικαιούσαι να τα ονομάσεις
ερωτικά...!
Τραγουδια αποχωρισμού έμοιαζαν,
παιγμένα από λύρα πού έκλαιγε
στο όνομα της αγάπης της
και μετά σκέφτηκα να γράψω
στίχους ερωτικούς,
που μιλάνε για αγάπες
που σταμάτησαν
σέ μια ώρα δειλινού...!
Αντάμα με τις γαζίες στο
μπαλκόνι, που γέρνανε θλιμμένα,
με γεύση από έρωτα στα φύλλα τους,
που μοιάζανε ματωμένα
και παγωμενα από το γκρίζο ξεροβόρι...
Στο βάθος ακουγότανε
μια γλυκιά λύρα
που θρηνούσε τους καημούς
ενός μεγάλου Έρωτα
που ξεψυχούσε
και μετά η πλάση άπλωνε την μαβιά
φορεσιά της,
για να υποδεχθεί νέους έρωτες
καταμεσής Χειμώνα...
______________________________________________________________________________
Μαρία Μπελαντή
______________________________________________________________________________