 |
| artwork Θανάσης Πάνου |
__________________________________________________________________________________
Γνωριστήκαμε στα παιδικά μου όνειρα
και περπατάμε ολόκληρη ζωή παρέα.
Πολλές φορές με άγριες φωνές
ανένδοτα τον δρόμο περισφίγγουν ...
Άλλοτε πάλι όταν φορώ
σαν κοπελιά τα γιορτινά μου
κοντανασαίνουν μέσα μου
ποτίζοντας με δάκρυα
την ρίζα της ψυχής μου.
Κι όσο η ζωή κι αν προσπερνά
τα τραύματα με ιαχές
λογχεύουν την καρδιά μου,
άγρια μαλλιά
που ξετρυπώνουν σαν οχιές
και με οικειότητα με αγκαλιάζουν.
Κι όταν δεν νοιώθω το κορμί
για να με ντύσουν,
μόνα και γυμνά
σαν ένα καπέλο μαύρο
στέκουν απόμακρα
απρόσωπα και ακέφαλα.
Κι όταν Στιγμές – στιγμές
παραχωρώ την σκέψη μου
κρύβονται περίτεχνα
σπέρνοντας πικρά φιλιά
και θεραπεύουν τις πληγές μου.
και περπατάμε ολόκληρη ζωή παρέα.
Πολλές φορές με άγριες φωνές
ανένδοτα τον δρόμο περισφίγγουν ...
Άλλοτε πάλι όταν φορώ
σαν κοπελιά τα γιορτινά μου
κοντανασαίνουν μέσα μου
ποτίζοντας με δάκρυα
την ρίζα της ψυχής μου.
Κι όσο η ζωή κι αν προσπερνά
τα τραύματα με ιαχές
λογχεύουν την καρδιά μου,
άγρια μαλλιά
που ξετρυπώνουν σαν οχιές
και με οικειότητα με αγκαλιάζουν.
Κι όταν δεν νοιώθω το κορμί
για να με ντύσουν,
μόνα και γυμνά
σαν ένα καπέλο μαύρο
στέκουν απόμακρα
απρόσωπα και ακέφαλα.
Κι όταν Στιγμές – στιγμές
παραχωρώ την σκέψη μου
κρύβονται περίτεχνα
σπέρνοντας πικρά φιλιά
και θεραπεύουν τις πληγές μου.
___________________________________________________________________________________