Παράλογη φύση
Εκκεντρική,μονή.
Απωθώ τελικά
Τους αιέν εραστές μου...
Με ποθούν με πάθος.
Αλλά καταλήγουν
Απογοητευμένοι
Να μη μ' ανέχονται,
Να επιθυμούν να
Με ταλαιπωρήσουν
Για να μοιρολογούν
Στον ενταφιασμό μου
Φρούδες ουτοπίες τους...
Γι' αυτό που θα 'θελαν
Να κατακτήσουνε
Για λογαριασμό τους
Απ'το άπιαστο είναι μου
Και διαμελισμένη
Να μ' απολαμβάνουν
Ωσάν λείψανο Αγίου,
Καθείς το δικό του
Αποκλειστικό και
Ακριβό τεμάχιο!
Λάτρεψαν το μέρος
Αλλά ποτέ το όλον...
Εμένα σαν όλον!
Μπορεί εσύ να ήθελες
Μα ποιο αποτέλεσμα;
Ούτε μου μιλάς πια.
Μόνο να μου δώσεις
Οποίο το μαρτύριο!
Σύνηθες να δίνω...
Μόνο εγώ να δίνω
Κι εσένα που αξίζεις
Δε θα μου επιτρέψεις...
Πώς να επιζήσω σε
Έναν έρωτα...(πες!)
Μονήρους προσφοράς;
Πείνασα και διψώ
Κατέρρευσα άρδην...
Με δολοφόνησε...
Ωστόσο,αχ, κάπως,
Κάπου, για ποιο λόγο;
Θέλησες και συ να
Τιμωρηθώ σκληρά...
___________________________________________________________________________________
Η φωτογραφία και το ποίημα είναι από το blog της Χρύσας Βελησσαρίου.
___________________________________________________________________________________