ΕΛΕΝΑ ΓΚΡΕΚΑ


Μετρησα στην φουχτα Μου
ρωγα-ρωγα-μια,δυο!-
απ το σταφυλι Σου.
Ευλαβικα,τις κρατω
στην παλαμη Μου...
μην,τις καταστρεψω.
Μεγαλη η Τιμη Μου
κι καρδια θεριεψε.

Λεω,πρεπει κρασι να κανω,
κριμα ειν να τις γευθω μοναχη,
ολακερος ο κοσμος!
-πριν κι επομενος-
να δοκιμαζει,να μεθυσει,
ας τρεκλισει λιγο-θεμιτο!

Με ατερμονη προσηλωση,χρονια
τις κουβαλουσα στην ιδια αυτη παλαμη
-χερι δεν αλλαξα!
Φτανοντας στο λικνο Σου,
στης Αρμονιας την ζηση
κατακοπη,με την Ιδια Ανασα
που ξεκινησα,
τις παρεδωσα στον Λογο Σου
-το ζεο το κρατα παντα,στο χερι
το δεξι Του-
με οινολογο Του τον Ηλιο.
Για εννια μερες περιμενα,κατω απ την Ελια!
Εννια μερες...

Μελιρυτο κρασι,μου το παρεδωσαν
σ ενα φλασκι απο Δερμα
να το κομισω σ οποιον θελει να γευθει.
-Ποιος ισως,ν αρνηθει μπορει;-

Κεινον,τον Παιανα που τραγουδουσε
ο Λογος Σου,
σαν τον εμαθε απ την Μελπω,τον Διονυσο!δεν ξερω
η καρδια Μου τον χαραξε,
στα χαλκινα της φυλλα,
μαζι με τον Οναγρο,μοναδικα μου οπλα.
Φευγω...
Οινος κι Οινοχοος,ουσια Μια!
____________________________________________________________________________________
 
Το ποίημα και την φωτογραφία μοιράστηκε μαζί μας η Ελένη... στο χρονολόγιο της σελίδας μας "Έλληνες ποιητές στο διαδίκτυο" στο facebook. 
____________________________________________________________________________________