_____________________________________________________________________________________
Κλάψε Περσεφόνη,Μοναδική φορά
στ' άκουσμα της Λύρας Του μπροστά,
σπαρακτικά που τραγουδεί,
πως να σε συγκινήσει,
μήπως ο Άδης-άνδρα Σου!-λυπηθεί...
χέρι να της αφήσει.
Κατέβηκε στα σπάργανα,φόβο δεν τον είχε
κι ορθώθηκε εδώ,μπροστά Σου Να!
ν'ακουστεί η Λύρα του για Σένα,ολούθε.
Άκου την μυστικά-θλιμμένη Του φωνή,
πλανάται σ'αέρα Νεκρικό,
τ'Άδη μοναδική κι άχρονη στιγμή,
εκείνη να σώσει απ το θανατικό.
Γυναίκα Συ και άκου Τον,
αποζητά το τρυφερό της χέρι
Ιερατικά Σε προσκυνεί
άσε την,ξανά Δικό Του ταίρι.
στ' άκουσμα της Λύρας Του μπροστά,
σπαρακτικά που τραγουδεί,
πως να σε συγκινήσει,
μήπως ο Άδης-άνδρα Σου!-λυπηθεί...
χέρι να της αφήσει.
Κατέβηκε στα σπάργανα,φόβο δεν τον είχε
κι ορθώθηκε εδώ,μπροστά Σου Να!
ν'ακουστεί η Λύρα του για Σένα,ολούθε.
Άκου την μυστικά-θλιμμένη Του φωνή,
πλανάται σ'αέρα Νεκρικό,
τ'Άδη μοναδική κι άχρονη στιγμή,
εκείνη να σώσει απ το θανατικό.
Γυναίκα Συ και άκου Τον,
αποζητά το τρυφερό της χέρι
Ιερατικά Σε προσκυνεί
άσε την,ξανά Δικό Του ταίρι.
____________________________________________________________________________________
Το ποίημα και η φωτογραφία είναι της ΄Ελενας Γκρέκα
____________________________________________________________________________________