Μαρίζα Κωχ

____________________________________________________________________________________

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ
Σαν σήμερα πριν σαράντα χρόνια
γύρω από το Πολυτεχνείο,
κάποιες πόρτες ήταν ανοιχτές για τους κυνηγημένους.
Μαζί με τον Βασίλη Ρακόπουλο,
έξω από το Πολυτεχνείο,
ο Βασίλης με την κιθάρα στην πλάτη…
Δεν μπορέσαμε να μπούμε μέσα.
Είχαν αρχίσει οι αδέσποτες σφαίρες....
Για μια στιγμή τον έχασα.
Βρήκα μια ανοιχτή πόρτα πολυκατοικίας,
μπήκα… η σκάλα ήταν γεμάτη κόσμο…
έφτασα ως τον 2ο όροφο.
Μια κυρία στην ανοιχτή πόρτα της,
καλούσε όποιον ήθελε να μπει να πάρει νερό.
Η μορφή της κάτι μου θύμιζε…
και το πλατύ χαμόγελό της.
Αργότερα μάθαμε… ήταν η Σοφία Βέμπο…
ΕΚΕΙ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ…
Σήμερα;

____________________________________________________________________________________

 

H φωτογραφία και το ποίημα είναι από το χρονολόγιο της Μαρίζας Κωχ στο facebook.

____________________________________________________________________________________