____________________________________________________________________________________
«Είναι όμορφο να αποδέχεσαι τον εαυτό σου
ακόμα ομορφότερο να αγαπήσεις τα λάθη σου…»
….δύο φτερούγες σπασμένες,
ενώθηκαν....
Το κόκκινο της ντροπής τους γαλήνεψε
βούτηξε χωρίς φόβο στην άβυσσο της ασυνειδησίας
ξεπλένοντας τον έρωτά τους από τις οσμές των τριγυρνών ματιών
καινούργια πορεία άπλωσε πανιά
ξεκινώντας τη ζωή τους
στο βαθύ άσπρο του βυθού της απεραντοσύνης
κρατώντας στη πλώρη για λάβαρο
της νίκης σύμβολα.
Χαρά ευωδίασε στα πέρα του κόσμου
η αναμονή χάθηκε
παραδίδοντας τη θέση της στη δημιουργία
του Δημιουργού
ευτυχισμένη από την πίστη προς τον εαυτό της
κάλυκες χρυσού ντυμένη…..
___________________________________________________________________________________
ακόμα ομορφότερο να αγαπήσεις τα λάθη σου…»
….δύο φτερούγες σπασμένες,
ενώθηκαν....
Το κόκκινο της ντροπής τους γαλήνεψε
βούτηξε χωρίς φόβο στην άβυσσο της ασυνειδησίας
ξεπλένοντας τον έρωτά τους από τις οσμές των τριγυρνών ματιών
καινούργια πορεία άπλωσε πανιά
ξεκινώντας τη ζωή τους
στο βαθύ άσπρο του βυθού της απεραντοσύνης
κρατώντας στη πλώρη για λάβαρο
της νίκης σύμβολα.
Χαρά ευωδίασε στα πέρα του κόσμου
η αναμονή χάθηκε
παραδίδοντας τη θέση της στη δημιουργία
του Δημιουργού
ευτυχισμένη από την πίστη προς τον εαυτό της
κάλυκες χρυσού ντυμένη…..
___________________________________________________________________________________
Το ποίημα και η φωτογραφία είναι από το χρονολόγιο της Λουκίας Πλυτά στο facebook.
___________________________________________________________________________________