___________________________________________________________________________________Έτσι όπως τρέχει η ζωή σου
μια με πασχαλιές και υάκινθους
και μια με το δάκρυ της Παναγιάς
είπα ,τούτο το κορίτσι
είναι ένας λεμονανθός απ'την ποίηση
ένας στίχος δικός μου
απ'τις βουκαμβίλιες της Ξάνθης
είναι ένα κορίτσι
όπως θα το ζωγράφιζε
ο μακαρίτης ο Κόντογλου
με κύμα απ’το Αϊβαλί
λιτό και απέριττο
με το χάμογελό του κλειστό
και το βλέμμα του στην Ανατολή
όπως το μεγάλωσε η μάνα του
όταν εκείνη μια μέρα αποφάσισε
πριν μεσουρανήσει ο κόσμος του
έναν άνδρα να του βάλει
στο πλάι του, να μη φοβάται
το σκοτάδι στις νύχτες •
μα "Εκείνος" ένα μεσονύχτι
την αλήθεια δεν άντεξε
(ποιος στ'αλήθεια αντέχει το φως
απ'τις γυμνές αλήθειες της ποίησης)
και με το κίβδηλο συμβιβάστηκε
ικανοποιώντας αυτάρεσκα το εγώ του!
___________________________________________________________________________________
Το ποίημα είναι από το χρονολόγιο του Θεόδωρου Σαντά στο facebook.
___________________________________________________________________________________
