____________________________________________________________________________________
Μικρό παιδί σαν ήμουνα μικρό παιδί
Χαιρόμουν την άμμο την ψιλή
χτίζοντας όνειρα από ατόφια ελπίδα
και στου καιρού το γύρισμα την όμορφη στιγμή
τη φύλαγα σαν όνειρο ακριβό, σαν ηλιαχτίδα
...
Μικρό παιδί σαν ήμουνα μικρό παιδί
στης θάλασσας έπαιζα τη δροσερή στοργή
στου ήλιου τη καυτή την παιδωμή
στου ανέμου τη καλοκαιρινή ζεστή ξερή πνοή
μικρό παιδί,
με τα μαλλιά μας φρύγανα απ’ του αγεριού το παίδεμα
στα πόδια μας χτυπήματα
και στο θυμό με μιμικά παλέματα
κλάμα και μπέρδεμα.
Μικρό παιδί σαν ήμουνα μικρό παιδί,
Χαιρόμουν την ζωή απλά, σοφίας πλεκτάνη το αίτιο
στον αγώνα τον όμορφο, το κλάμα το αναίτιο
και στου ιδρώτα το φούντωμα το χρυσό και πορφυρό,
δίχως ανάσα στη χαρά και δίχως νου στου χρόνου τον κύκλο το μαγικό.
Μικρό παιδί πότε σταμάτησα να είμαι,
και ξέχασα,όλα εκείνα έχασα,
αναμνήσεις μικρές ίσα ίσα στιγμές
στης ορμήνιας τις τραχιές πλαγιές.
Και σε αντάλλαγμα έλαβα σκλαβιά δίχως δικαίωμα
σε μιας αξιοπρέπειας το στερέωμα
Γύμνια ενδεδυμένη στη ψυχή φυλαγμένη
Με εικονικές αμαρτίες δεμένη
έτσι σαν σε κάθε παραμύθι μικρό παιδί σταμάτησα να είμαι, και μ’ έχασα ,
καθώς μέσα στων καιρών τις δίνες
παιδί να είμαι ξέχασα.
Χαιρόμουν την άμμο την ψιλή
χτίζοντας όνειρα από ατόφια ελπίδα
και στου καιρού το γύρισμα την όμορφη στιγμή
τη φύλαγα σαν όνειρο ακριβό, σαν ηλιαχτίδα
...
Μικρό παιδί σαν ήμουνα μικρό παιδί
στης θάλασσας έπαιζα τη δροσερή στοργή
στου ήλιου τη καυτή την παιδωμή
στου ανέμου τη καλοκαιρινή ζεστή ξερή πνοή
μικρό παιδί,
με τα μαλλιά μας φρύγανα απ’ του αγεριού το παίδεμα
στα πόδια μας χτυπήματα
και στο θυμό με μιμικά παλέματα
κλάμα και μπέρδεμα.
Μικρό παιδί σαν ήμουνα μικρό παιδί,
Χαιρόμουν την ζωή απλά, σοφίας πλεκτάνη το αίτιο
στον αγώνα τον όμορφο, το κλάμα το αναίτιο
και στου ιδρώτα το φούντωμα το χρυσό και πορφυρό,
δίχως ανάσα στη χαρά και δίχως νου στου χρόνου τον κύκλο το μαγικό.
Μικρό παιδί πότε σταμάτησα να είμαι,
και ξέχασα,όλα εκείνα έχασα,
αναμνήσεις μικρές ίσα ίσα στιγμές
στης ορμήνιας τις τραχιές πλαγιές.
Και σε αντάλλαγμα έλαβα σκλαβιά δίχως δικαίωμα
σε μιας αξιοπρέπειας το στερέωμα
Γύμνια ενδεδυμένη στη ψυχή φυλαγμένη
Με εικονικές αμαρτίες δεμένη
έτσι σαν σε κάθε παραμύθι μικρό παιδί σταμάτησα να είμαι, και μ’ έχασα ,
καθώς μέσα στων καιρών τις δίνες
παιδί να είμαι ξέχασα.
___________________________________________________________________________________
Στρατής Φάβρος Οκτώβρης 2012
Σ’ ένα στίχο του Αργύρη Βεργόπουλου
Στρατής Φάβρος Οκτώβρης 2012
Σ’ ένα στίχο του Αργύρη Βεργόπουλου
___________________________________________________________________________________
Το ποίημα και η φωτογραφία είναι από το χρονολόγιο του Στρατή Φάβρου στο facebook.
___________________________________________________________________________________