Παρουσίαση 3 ποιητικών συλλογών του Νικηφόρου Βυζαντινού (κατά κόσμον Πάνος Χατζηγεωργιάδης)

 




Απο την συλλογή «Ανάμεσα σε δύο Πολέμους» που περιλαμβάνει είκοσι ένα ποιήματα - αναφορά στον μεσοπόλεμο και σε αριθμό όσο και τα χρόνια αναμεταξύ των δύο μεγάλων πολέμων.




ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ ΚΗΠΟΥ


Λαμπρό απομεσήμερο, στον κήπο επερπατούσα

ανάμεσα στην όμορφη ολόγυρα τη φύση

την περασμένη μου ζωή καθώς αναπολούσα

ξάφνου εκείνη φάνηκε, το φώς να μου χαρίσει.


Φόρεμα πρώτης emprime, λευκότατο ψαθάκι

που τα μαλλιά της έπαιρνε το ελαφρόν αεράκι

το πρόσωπο της όμορφο, γλυκύτατη η μορφή της

που εκεί εκαθρεπτίζονταν, η πάλευκη ψυχή της.


Σε κάθε βήμα της θαρρείς το παν επροσκυνούσε

ο κήπος ζούσε έξαφνα στιγμές απείρου κάλλους

κι όλη η φύση άνθιζε εκεί όπου πατούσε

την ομορφιά της θαύμαζε, κρυφά απο τους άλλους.


Σαν φάντασμα επέρασε και όπως ήρθε εχάθει

κείνο το απομεσήμερο στην μνήμη θε να μείνει

φωτοπλημμύρα μ΄έζωσε ως της ψυχής τα βάθη

σαν πρωταντίκρισα κι εγώ, την ομορφιά εκείνη !



ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ


Θα ταν της άνοιξης μια μέρα

που εσύ φορώντας τα καλά σου

και με των νειάτων τον αέρα

απόθεσες την ομορφιά σου.


Και ο φτωχός ο καλλιτέχνης

θαρρείς κι απο την μοίρα εκλήθη

την ομορφιά εκείνη, αίφνης

να την γλιτώσει απο τη λήθη.


Απο τον χρόνο να σε σώσει

μέσα σε μιά φωτογραφία

την ομορφιά σου ν΄αποδώσει

την άγνωστη σου ιστορία.


Κανείς δεν ξέρει τ΄όνομα σου

και την ζωή σου την μετά

μονάχα μένει η ομορφιά σου

εμάς, αιώνια να κοιτά !



Ξερόκλαδα


Των χεριών σου τα δάκτυλα μοιάζουν τόσο μ’ εκείνα

του χειμώνα ξερόκλαδα που σκορπίζει ο βοριάς

είναι τόσο υπέροχα σαν της λίμνης τα κρίνα

που τους μέλλει να σβήσουνε, να τα κάψει ο χιονιάς.


Των χεριών σου τα δάκτυλα τα λεπτά καμωμένα

μοιάζουν δέντρων ξερόκλαδα που ο άνεμος γέρνει

είν’ θαρρείς η κατάληξη λεπτοτάτης ψυχής

που του χρόνου η θύελλα, με θυμό παρασέρνει

μες στο σύντομο διάβα, της προσκαίρου ζωής!




Απο την ποιητική συλλογή «Ψυχής Ανάλεκτα» σαράντα έμμετρα ποιήματα και επιγράμματα.





Αποχαιρετισμός


Και γώ που επήρα την

ζωή ως να ταν καλοκαίρι

μακριά, σ΄άγνωστα μέρη

μια μέρα θα ταφώ.


Kαι μιά βαριά

ταφόπλακα κάποτε θα

με κρύψει

απ των καιρών την

θλίψη κι οτι μακριά

σου ζώ !



Θα ρθει...


Θα ρθει ο θάνατος να μας

κρύψει απο του κόσμου αυτού το φώς

και την ζωή μας θα συντρίψει

μαύρου του τάφου ουρανός.


Τ΄απομεινάρια μας θα

κρύψει στου χρόνου μέσα τις

στοές την ύπαρξη μας θα

συνθλίψει και τις θλιμμένες μας ζωές.


Θα ρθει απρόσκλητος ως κλέφτης

και εν τω μέσω της νυκτός

κι ο χρόνος ως μεγάλος

ψεύτης θα σταματήσει δια παντός.


Κι όταν η ώρα θα σημάνει

ώρα του μέγα μισεμού

θα μας περάσει το στεφάνι

του δίχως αύριο γυρισμού !



Στίχοι


Στίχοι αφυπνίζοντες τα άγρια πλήθη

ή δικασμένοι να περάσουν είς λήθη

στίχοι του μέλλοντος, του

παρελθόντος ενός ποιητού του εν δυνάμει απόντος.


Στίχοι δειλοί, στίχοι χαμένοι

στίχοι που έβρισαν την

ειμαρμένη στίχοι απλοί, στίχοι ωραίοι

στίχοι που ετόλμησαν να είναι μοιραίοι.


Στίχοι αγάπης, ερώτων στίχοι

στίχοι που έγραψα και είς την τύχη

στίχοι τυρβάζοντες περί των πάντων

σημαντικών μα και ασημάντων.


Στίχοι μεγάλοι, περαστίκοί

στίχοι με δίχως καμιάν

ουσία στίχοι αιώνιοι, παροδικοί

που εγώ αφήνω σας για περιουσία !





Από την ποιητική συλλογή «Scripta Manent





Ας ήταν...


Ας ήταν να σε γνώριζα

στου δάσους μέσα την σιγή

κι αίφνης θα σε ξεχώριζα

και θ΄αφηνα τη ζήση μου, κοντά σου να ριγεί.


Ας ήταν να σε γνώριζα

μές του κάθαριου ύδατος

την δροσερή βοή

υπό μορφήν ποιήματος

και δίπλα σου, θα άφηνα την ύστατη πνοή.


Ας ήταν να σε γνώριζα

μέσα στης χλόης τον στεναγμό

κι εκείνον τον αναπαλμό

σαν την κτυπά ο αγέρας

μέσα στο φώς της μέρας.


Ας ήταν να σε γνώριζα

μές του Αυγούστου τη νυκτιά

πέρα απ του κόσμου την ψευτιά

στο άκρον της θαλάσσης

και να μην με ξεχάσεις !



Σκουπίδια


Σκουπίδια είμαστε θαρρείς

κι ο αγέρας που λυσσομανά μας παρασέρνει

στον κύκλο του θανάτου, της ζωής

που αλύπητα θα μας χτυπά και θα μας δέρνει


Κι εμείς σκοπό εβάλαμε ζωής

ονείρατα να ορθώσουμε και τείχη

που δεν θα μείνει τίποτε απ΄ αυτά, μα και κανείς

μιάς και αυτή είναι του πρόσκαιρου η τύχη.



Σαν αγαπούσα


Κάποτε, σαν αγαπούσα

μές το φώς τότε η ζωή μου

τον καιρό μου σαν περνούσα

δίχως έγνοιες στην ψυχή μου.


Η χαρά δεν είχε σβήσει

και ο πόνος και το δάκρυ

μ΄είχαν πρόσκαιρα αφήσει

ευτυχή σε μίαν άκρη.


Ήρθε ώρα για ν΄αφήσω

την ζωή εκείνη τότε

και πολύ να δυστυχήσω

δίχως να ξερα το πότε.


Κάποτε σαν αγαπούσα

ρόδο ήταν η καρδιά μου

που μαράθηκε όσο ζούσα

κι είν αυτή η συμφορά μου !



Ο Νικηφόρος Βυζαντινός (κατά κόσμον Πάνος Χατζηγεωργιάδης) γεννήθηκε στα 1976. Μετά το πέρας των εγκύκλιων σπουδών του, σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και Ψυχολογία σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού. Ως μουσικοσυνθέτης, είναι μέλος της Performing Rights Society του Λονδίνου με δισκογραφική παρουσία στον χώρο από τις αρχές του 2000 και σε χώρες όπως η Αγγλία, Ολλανδία και Δανία.Πριν κάποια χρόνια, υπήρξε υποψήφιος σε βραβεία της διεθνούς μουσικής σκηνής στο Los Angeles, Hollywood της Καλιφόρνια. Ως λογοτέχνης έχει βραβευθεί σε πολλούς και σημαντικούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς ενώ είναι ένας  απο τους Κοσμήτορες Σχολών του Φιλολογικού Συλλόγου «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ» για την τρέχουσα διοικητική περίοδο καθώς  και μέλος τακτικό της Εθνικής Εταιρίας των Ελλήνων Λογοτεχνών Αρθρογραφεί κυρίως με άρθρα γνώμης και λογοτεχνικές αναφορές, για κοντά δεκαπέντε χρόνια. Υπήρξε υπ. Βουλευτής (δις) καθώς και υπ. Ευρωβουλευτής διότι πιστεύει πάντοτε πως η ενασχόληση με τα κοινά αποτελεί οχι μόνον δικαίωμα αλλά και καθήκον του κάθε πολίτη της χώρας και ιδιαιτέρως των ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης.

_________________________________________________________

Τα ποιήματα έστειλε ο Πάνος Χατζηγεωργιάδης με email στην ηλεκτρονική διεύθυνση de.stijl.de.l.arte@gmail.com 

Το ιστολόγιο "ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ" δεν ευθύνεται για τυχόν λάθη.
Τα ποιήματα δημοσιεύονται όπως ακριβώς τα στέλνουν οι εκάστοτε ποιητές στην ηλεκτρονική διεύθυνση 
de.stijl.de.l.arte@gmail.com


Σας ευχαριστούμε.
 "ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ"  
#Έλληνεςποιητέςστοδιαδύκτιο


Ακολουθήστε τις οδηγίες εδώ: ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ